We zijn een paar weken uit de lucht geweest vanwege vakantie en geen inspiratie. De vakantie was prima. Met de caravan naar Duitsland, Zwitserland en Italië. Met een schoolgaand kind zal dit de komende jaren (helaas) altijd middenin het vliegseizoen zijn, maar het zij zo. Uiteraard knaagt het als je vanaf je vakantie adres ziet dat het mooie vluchten zijn geworden, maar ik ga ons gezin daarvoor geen vakantie ontzeggen. Per slot van rekening zijn we geen professionals en niet afhankelijk van de verkoop van duiven. Gelukkig maar, anders waren we allang aan de bedelstaf.
Gratis duiven wil men nog wel. De bonnenaanvragen komen al weer binnen. Bij deze dan nog een keer:
We schenken geen bonnen aan individuele clubs behalve onze eigen club. Wèl schenken we aan de ZCC, Afdeling NH, De Fondclub NH (als we een eerste spelen),de Eendaagse Fondspiegel, WHZB-TBOTB, De Grootmeester-competitie en enkele goede doelen.
We proberen zoveel mogelijk een duif ipv een bon te schenken. Er zitten er immers nog genoeg uit onze beste kwekers. Binnenkort (oktober) zullen we een aantal jonge duiven op onze website zetten voor de verkoop. Maar als je voor die tijd de mooiste eruit wilt pikken dan moet je even bellen/appen.
Verder ben ik aan het bedenken hoe we volgend jaar gaan spelen. Feit is dat Marit minder tijd aan de duiven gaat besteden in verband met haar eigen hobby’s en ik waarschijnlijk (nog) minder tijd krijg vanwege mijn werk, waar de nodige veranderingen zijn. En een kind dat aandacht vraagt. Dat betekent dat alles simpel en snel te verzorgen moet zijn met een behapbaar aantal duiven.
Het makkelijkste zou zijn om alleen doffers of alleen duivinnen op weduwschap te spelen. Hoef je maar één ploeg los te laten (naast de jonge duiven). En dan bij voorkeur duivinnen want die kunnen elke week gespeeld worden. Maar ja, bij de jonge doffers zitten zulke geweldige exemplaren dat het doodzonde is om die niet te spelen. Enfin, ik ben er nog niet uit. Eerst nog wat selectierondes om minder duiven over te houden.
Een andere beslissing die we hebben genomen is dat we vanaf volgend jaar stoppen met deelname aan eenhoksraces (OLR). Niet vanwege slechte ervaringen of iets dergelijks, maar puur omdat het gewoon veel geld kost en de resultaten achterblijven. Althans op eigen hok. Er zijn genoeg mensen die wel goede resultaten behalen met ons soort duiven, maar zelf hebben we nog geen grote prijzen behaald in finale races en daar gaat het uiteindelijk om. Ik voel me een beetje kanonnenvlees (lees: sponsor) voor de echte OLR specialisten. Dus als iemand interesse heeft in een dochter van de 5e finalist in de Algarve Great Derby die zelf al een 6e NPO Issoudun heeft gegeven of een afstammeling van Prince Porsche en Thomas 6, dan hoor ik het wel.
Voor dit jaar hebben we nog genoeg ijzers in het vuur, want we doen mee aan een aantal OLR’s. Misschien dat het dit jaar gaat gebeuren, maar dat zal verder niets aan onze beslissing veranderen.
O ja, was het bijna vergeten. Afgelopen zaterdag hebben we gevierd dat ik Abraham heb gezien en nu weet waar hij de mosterd haalt. Ter gelegenheid van dit heugelijke (nou ja) feit hadden we een vlucht(je) georganiseerd, waarbij de aanwezigen moesten raden hoeveel minuten en seconden de duiven erover zouden doen. Met echte prijzen. De afstand was 29,2 km. en de duiven werden om 17:00 uur gelost. De schattingen varieerden van 17 minuten tot 39 minuten, maar na 21 minuten verschenen de duiven boven het hok. Vanwege het grote aantal mensen in de tuin duurde het even voordat de eerste duiven op de klep zaten, maar na exact 22 minuten en 33 seconden piepte de klok. De winnares zat er maar 12 seconden naast en won een bos bloemen, de kaas van Brugemann en het bloot-eigendom (zie google voor uitleg) van de winnende jonge duivin. Marian gefeliciteerd!
Dat was het weer voor deze week.